有段時間特別地愛抱怨:為什么自己的命運總是不如別人的好?別人可以幾萬幾萬的返公積金,而我在同樣一個單位上班,付出了比別人多得多的辛苦和努力,成績也是顯而易見,就因為體制不同,根本沒的發(fā)。原來人和人真的不一樣,就算是在一個起跑線上,待遇也不一樣,我知道這是體制問題,是社會、企業(yè)的問題,不是哪一個領(lǐng)導(dǎo)和哪一個人可以決定的。何況比我能干的一些人也和我一樣因為體制問題,只能是干看著。唉,想我只剩下六、七年的上班時間了,45歲就要提前退休。這也不知是套用了哪個國家的勞動法還是企業(yè)自行裁決的?45歲?正是上有老,下有小,老要養(yǎng)老,小未育成的尷尬年齡段。想到那個退休的年齡,我就覺得45歲是我的一個目標,有了目標,就像有了“夢想”,因為是一個真實的,遙可及的夢想,所以我的生活懈怠了。明知前方的夢是如此清晰,一眼就可望到底,心里就覺得干什么也沒有什么勁了。不管如何拼命,都只是一種結(jié)局,這種心情誰能理解嗎?
想起很多年前的一次經(jīng)歷。
那是參加單位的一次長跑比賽,比賽分為男女組。我自然是參加女的一組。先是男的一組先比賽,當時我老公也參加了,我記得是跑4000米,繞著廣場跑,廣場是上下坡道,非常消耗體力。老公跑到第二 主站蜘蛛池模板: | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |